START – EENHEDEN – OPDRACHT – LOCATIES – FOTO’S – BRON – HET EINDE – NEWS – DEFENSIEBLADEN – NIEUWS – EINDEVALUATIE
MEDAILLE-UITREIKING MILITAIREN VAN TASK FORCE FOX
“Job well done”
Ruim drie maanden na terugkeer uit Macedonië ontvingen de militairen van de missie Task Force Fox (TFF) de Nederlandse Herinneringsmedaille voor Vredesoperaties. Dit gebeurde in Sportcentrum Merwestein in Nieuwegein. Monitor was erbij en legde het gebeuren in woord en beeld vast.
Het is erg vroeg als de eerste opbouwers en leden van de organisatie arriveren. En uiteraard is er ook al koffie. De grote hal is nog bijna leeg, maar de tribunes worden uitgetrokken en de tafeltjes op de plaats gezet. Dan verschijnen ook de “kussens” met de medailles en na een klein uurtje kunnen kapitein Bakhuis en de zijnen al weer terugzien op gedane arbeid. Nou ja, hier en daar loopt het nog niet helemaal zoals verwacht, maar dat komt wel. In de hal van het gebouw verzamelen zich de mensen van het Thuisfrontcomité. Het is nog rustig en slechts een enkeling meldt zich in de hal. Zij zijn de bofferds, want zij kunnen nog rustig een kopje koffie drinken zonder dringen en duwen. Dat zal straks wel anders worden.
Stroom mensen
Met de rust is het al gauw gedaan. Zo rond de klok van negen uur begint het drukker te worden en dan ineens is daar die stroom mensen: relaties van militairen, militairen van laag tot hoog en hoogwaardigheidsbekleders. Alles loopt door elkaar en voor de buitenstaander is het één groot mierennest. Het krioelt en iedereen probeert een kopje koffie of thee te krijgen. En het lijkt nog te lukken ook. Er wordt veel gelachen en de verrassende uitroepen zijn niet van de lucht. Als toeschouwer ga je dan eens in de grote hal kijken. Hier zal het moeten gebeuren. Ineens begint de drukte zich te verleggen van de “koffiekamer” naar de sporthal.
De tribunes stromen langzamerhand vol en iedereen is in afwachting van wat er te gebeuren staat.
Ook de militairen stellen zich op in vijf groepen. Hoe houd je dit alles uit elkaar? Het is me een raadsel, maar alles verloopt kennelijk zoals het lopen moet. Ook de tafeltjes met de medailles en alle andere attributen staan keurig klaar. Het muziekkorps stelt zich op en de genodigden komen binnen. Paradecommandant voor vandaag is Brigadegeneraal de Jonge, die destijds ook het bevel over TFF voerde in Macedonië.
De ceremonie
Na de parademars en de nodige militaire plichtplegingen neemt Luitenant-generaal Godderij als Plaatsvervangend Chef Defensie Staf het woord: ‘Gaarne richt ik het woord tot u, hier in de Merwestein sporthal in Nieuwegein, waar wij bijeen zijn voor de uitreiking van de Nederlandse Herinneringsmedaille aan het personeel van Task Force Fox, bestaande uit vertegenwoordigers van landmacht, marine, luchtmacht, marechaussee en niet te vergeten het Defensie Interservice Commando.
Het benadrukt dat uitzendingen tegenwoordig meer en meer “joint” operaties zijn. Vandaag is voor u een belangrijke dag. U zult met de uitreiking een belangrijke periode afsluiten, een periode die veel van u heeft gevergd. U heeft zich van juni tot en met december 2002 volledig ingezet om van Task Force Fox een succes te maken. Vandaag wordt op officiële wijze het einde van uw uitzending gemarkeerd. De uit te reiken Nederlandse Herinneringsmedaille Vredesoperaties is daarvan het symbool. De medaille vormt de kroon op uw werk, dat in het teken stond van het bevorderen van de vrede op de Balkan. De uitvalsbasis voor velen van u was Camp Fox. Het altijd knerpend grind onder de voeten en de afwezigheid van bomen riepen het beeld op van een enorme grindbak. Daar en voor enkelen van u elders in de lokale omgeving – mocht u de slechte zomer met weinig zon en veel regen doorbrengen.
Ik kan me herinneren dat ik in augustus op bezoek kwam en ‘s ochtends vroeg met enigen van u over de modderige paden ben gaan rennen. De rode klei heeft nog lang aan mijn sportschoenen gekleefd. De gezamenlijke inspanning van u allen van Task Force Fox heeft geleid tot een succesvolle operatie. Vandaag ontvangt u voor de uitzending naar Macedonië de Nederlandse Herinneringsmedaille voor Vredesoperaties. Voor menigeen van u is het niet de eerste keer. Voor velen waarschijnlijk ook niet de laatste. De Nederlandse Herinneringsmedaille is een aandenken, een herinnering aan een periode die niemand gemakkelijk zal vergeten. Ik ben er trots op deze medaille te mogen uitreiken aan militairen die zich zo nadrukkelijk hebben ingezet voor internationale stabiliteit en vrede.’
Thuisfront
In zijn toespraak benadrukt Luitenant-generaal Godderij ook het belang van het thuisfront. ‘De uitgezonden militair krijgt straks een verzilverd roosje, dat hij of zij als dank voor de ontvangen steun tijdens de uitzending aan één van zijn naasten kan overhandigen’, aldus de generaal. ‘Ik spreek graag mijn grote waardering uit voor de zo belangrijke steun die door de achterblijvers aan de uitgezonden militairen gegeven werd. En alhoewel dat wellicht tijdens een parade niet echt gebruikelijk is, wil ik u, aangetreden militairen, voor ik de medailles ga uitreiken, verzoeken om met mij een applaus te geven voor uw thuisfront voor een job well done.’ Nadat even later de aangetreden militairen de houding hebben aangenomen, begint de daadwerkelijke uitreiking van de medailles. De militairen ontvangen ook een videoband met een overzicht van de “werkruimten” en omgeving van “hun” terrein in Macedonië.
Als kort daarna Brigadegeneraal de Jonge met een mooie toespraak afscheid heeft genomen van “zijn” militairen, is de plechtigheid voorbij en staan broodjes, koffie en alles wat daarbij hoort klaar voor alle aanwezigen. Het is gezellig en velen genieten buiten, gezeten op een muurtje, van de zon en de broodjes.
Pionieren
Later ontmoeten we ook Brigadegeneraal de Jonge. Met hem hadden we nog een kort gesprek: ‘Terugkijkend kan ik stellen dat we met TFF als team zijn opgetreden en dat we, van hoog tot laag, ons werk hebben begrepen en uitgevoerd. Het aardige is dat het pionieren was en dat je de groep zodanig kunt vormen. Als ik nu weer de mensen terugzie, dan herken je vele gezichten en je ziet aan hen dat zij zich hervonden hebben in de rol en de kring waarin zij nu weer werken.
Als paradecommandant ben je echter teveel bezig met het protocol om hier veel aandacht aan te besteden. Deze missie was meer dan succesvol en wij zijn er in geslaagd samen met de waarnemers, die onder onze bescherming konden werken, de verkiezingen en in een later stadium ook de volkstelling, zeker naar Macedonische begrippen, goed te laten verlopen. Overigens is het resultaat van de volkstelling pas over anderhalf jaar bekend. Deze volkstelling is van cruciaal belang voor de toekomst van het land. Met die wetenschap kan een juiste koers worden uitgezet voor de instelling van een stabiele regering. Toen wij aankwamen was er van stabiliteit geen sprake. Na de verkiezingen konden we al duidelijk merken dat dit toenam. Zo spoedig zelfs, dat we al snel tot de conclusie kwamen dat onze aanwezigheid vanaf oktober kon worden afgebouwd en in december helemaal kon eindigen.’